De duale opleidingsvariant in het wetenschappelijk onderwijs is voor een samenleving die zich ontwikkelt in de richting van een kenniseconomie een onvermijdelijke uitbreiding van het onderwijsaanbod. De samenwerking tussen universiteit en werkveld, ook op het gebied van onderwijs, is een te prefereren alternatief boven het vasthouden aan een geïsoleerd academisch ideaal.

Deze onderwijsvernieuwing roept echter ook vragen op rond de bewaking van het academisch niveau van de opleiding, de niet-academische belangen van de werkgever en het beroepskarakter van de academische vorming.
De voor- en tegenstanders bewegen zich tussen standpunten die het duaal WO zien als een noodzakelijke voorwaarde om de universiteiten te revitaliseren en de oprechte zorg over de teloorgang van het laatste restje academische vrijheid.